Medycyna Osteopatyczna to metoda diagnozowania i leczenia o ponad stu letniej tradycji. Szeroko znana i praktykowana w Stanach Zjednoczonych i Europie Zachodniej. Jej głównym założeniem jest holistyczne podejście do pacjenta, czyli traktowanie ludzkiego organizmu jako integralnej całości. Głównym zadaniem badania osteopatycznego jest odnalezienie pierwotnej dysfunkcji organizmu, która często znajduje się daleko od epicentrum bólu. W leczeniu osteopatycznym wykorzystuje się korelacje pomiędzy wszystkimi układami naszego organizmu, m.in. układem krwionośnym, nerwowym, mięśniowym czy wisceralnym. Zaburzenia funkcjonowania w obrębie jednego układu mają wpływ na kolejny, dlatego w terapii osteopatycznej często pracuje się w miejscu odległym od miejsca bólowego. Dysfunkcje  narządów wewnętrznych są częstym problemem rzutowania bólu w inną, odległą okolice organizmu. Jest to spowodowane ograniczeniem prawidłowej ruchomości poszczególnych narządów, które przez swoje liczne połączenia z innymi strukturami zaburzają wewnętrzną homeostazę. W Europie Osteopatą może zostać jedynie fizjoterapeuta lub lekarz po ukończeniu specjalistycznego szkolenia z zakresu medycyny osteopatycznej i zdaniu egzaminu klinicznego w jednej z certyfikowanych szkół osteopatii.

Polega na nakłuciu bolesnych punktów znajdujących się w mięśniach. Są to tzw. mięśniowo-powięziowe punkty spustowe. Charakteryzują się one istnieniem nadwrażliwego guzka w obrębie napiętego pasma mięśniowego, którego ucisk wywołuje charakterystyczny ból rzutowany   (palący, piekący, a nawet swędzący). Jest to metoda, dzięki której możemy bezpośrednio dotrzeć do źródła bólu. Celem terapeuty jest uzyskanie tzw. reakcji drażnieniowej mięśnia. Reakcja na nakłucie miejsca aktywnego jest dosyć intensywna (zwłaszcza jeśli problem bólowy istnieje wiele lat). Pacjent zazwyczaj odczuwa impuls lub skurcz w mięśniu (czasami nawet widoczny przez skórę). Pojawić się może znany od dawna ból , uczucie ciepła, mrowienia, promieniowania w odlegle miejsce. W wyniku ukłucia dochodzi do silnego pobudzenia tkanki i do uruchomienia procesów autoregeneracji. Zmniejsza się nadmierne napięcie mięśniowe i ból. Zwiększa się zakres ruchu i poprawia elastyczność mięśnia. Igłoterapia w połączeniu z terapią manualną, osteopatią i chiropraktyką daję bardzo szybkie efekty terapeutyczne.